یادداشت مهمان/ دهن‌کجی به مدرنیته؛ ویژگی خالق مجسمه‌های پارک جمشیدیه
تاریخ انتشار: ۱۹ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۷۱۷۹۰۱
ناصر هوشمند وزیری خلوت گزیده‌ای در دل کوه و طبیعت بود که گویی به تماشای دنیای ملال آور پیرامونش حاجت نداشت؛ در همان موزه معبدی بنا کرده بود تا هم اندیشه‌هایش را بسازد و هم مخاطب را به زندگی دیگری دلالت کند. ۱۹ مرداد ۱۳۹۸ - ۱۴:۱۷ فرهنگی موسیقی و تجسمی نظرات - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، به مناسبت چهلمین روز درگذشت ناصر هوشمند وزیری؛ هنرمند مجسمه‌ساز، مجید اسکندری پژوهشگر حوزه هنر یادداشتی را در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
متن این یادداشت به شرح زیر است:
یا حی و یا قیوم
ناصر هوشمند وزیری میلاد متولد 26 خرداد 1325 در همدان بود. او دانش آموخته دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود در سال 1349 در رشته مجسمه سازی از این دانشکده فارغ‌التحصیل شد.موضوع پایان نامه‌اش اجرای مجسمه سنگی موجود در کارگاه دانشکده هنرهای زیبا بود. در سال 1354 برای اجرای مجسمه و آثار حجمی و مفهومی پارک جمشیدیه که هنوز پا برجاست، دعوت به کار شد. آثاری که برای هر رهگذری و عابری حرفی برای گفتن دارد. معروفترین مجسمه‌هایش مجسمه فریاد و فردوسی است.
طی سال‌های 1358 تا 1379، مدیریت موزه محیط زیست و تاریخ طبیعی و (تاکسی درمی) را بر عهده داشت و در این سال‌ها، اجرای مجسمهها و آثار حجمی متعددی را نیز بر عهده گرفت. از سال 79 در آتلیه و کارگاه شخصی خود به خلق آثار تجسمی و مفهومی پرداخت و با اشباع کارگاه فوق، فعالیت خود را در سال 84 به حاشیه روستایی در لواسان منتقل کرد؛ جایی که سال‌ها ایده آن را در ذهن می‌پروراند. با انتقال کارگاه و مرکز فعالیت‌هایش به روستا، در میان طبیعت سنگی و سبز، فرم و گسترش آثار وی در قالب‌های دیگری هم نمود پیدا کرد.
حفر غار در دل کوه و ایجاد آثاری مفهومی و دیوار نگاره های متعدد و خلق آثاری چند از این دست در دل غار، از روش‌های ابتکاری او بود که توسط هنرمندان آثار تجسمی تقلید و به کار گرفته شد. مجموعه تلاش‌های او در موزه شخصی مذکور از ساخت آثار تجسمی و مفهومی که قبلا به آن پرداخته بود فراتر رفت و به طراحی و اجرای معماری فضای داخلی و خارجی خود این موزه تسری پیدا کرد؛ تا آنجا فضای داخلی موزه با طراحی و ساخت منحصر به فرد او، حاوی ایده‌ای خلاقانه و ساختار شکنی در ایجاد فضای زیست و هنری است که چشم هر بیننده‌ای را به دنبال می‌کشد.
عدول از فرم و محتوای نرمال و هنجاره روزمره هنری در سیاق آثار وی مخاطب و بیننده را گاهی به چالش می‌کشد؛ گویی وی را به یک دیالکتیک و واکاوی غریب و سوال بر انگیز دعوت می‌کند که تخطی از قالب‌های معمول چرا و چگونه در آثار وی اتفاق می‌افتد و پس زمینه و پارادایم ذهنی هنرمند و خالق این آثار در قصد و رخداد این آثار چیست؟ گویی وی در خلق و ایجاد این آثار، تعمدا زندگی و زیست روزمره انسان امروزی را به سخره می‌گیرد و با نگاهی ابزورد به تمام روزمرگی‌ها، هنجارهای زیستی خاک گرفته و کرختی حاکم بر دنیای مدرن بشر که از جهاتی چنان او را در بند آداب دست و پا گیر روزمره کرده که جمله از دنیای درون و معنویت و پیرامون خود غافل شده، طعنه می‌زند.
آنتی مدرنیته و انحراف از معیارهای قالب، تعمدا رفته رفته در آثار او تبدیل به یک شناسنامه و موتیف و حتی فراتر، ایجاد شاکله‌ای با یک نگاه منحصر به فرد و پارادایم تبدیل شده بود و گویی مخاطب را به این ذهنت سوق می‌دهد که فضای داخل موزه، دنیایی مجزا از دنیای بیرون آن است مثل ورود به آلیس به سرزمین عجایب.
تفکر وی بر اساس احترام به طبیعت رفته رفته او را به سوی خلق آثار با ضایعات سوق داد.کار با ضایعات فلزی و پلاستیکی گویی از جایی وارد آثار وی شد که تخریب محیط زیست توسط انسان امروزی رو به اوج گذاشته و روند تخریب طبیعت جزئی از همان زیست روزمره او شد. در چنین شرایطی هنرمند با خلق آثار مفهومی و کانسپت، اعتراض خود را با صدای بلند گویی در بطن آثارش به گوش بشر و هر مخاطبی می‌رساند.
گرچه آثار ساخته با ضایعات فلز و پلاستیک او در سکوت و بی صدا در میان و حاشیه موزه ی شخصی او ایستاده‌اند، اما با ورود به چشم هر مخاطب انگار خود به خود رسالتشان را انجام می‌دهند؛ گویی وی را به پرهیز و امساک از تخریب طبیعت دعوت می‌کنند؛ سلوکی که بعضا در تفکر مکاتب ناتورالیسم شرق دور و هند باستان و امروز موج می‌زند و انسان را به توقف کنکاش و تفکر و احترام به طبیعت پیرامون خود دعوت می‌کند.
دِفرمه کردن متریال اصلی بر پایه ضایعات فلزی و پلاستیکی و دگردیسی در فرم و محتوای این آثار خود جزئی از کل دیدگاه غالب او(دهن کجی به مدرنیته و روزمرگی‌های خمیازه آور زیست بشر) در خلق کلیه آثارش را تشکیل می‌دهد. گویی وی با ایجاد یک دیس هارمونی در همان معیارهای معمول و هنجاره های قالب فرمیک، سعی در طرحی نو انداختن و رسیدن به یک هارمونی جدید البته بر پایه های اِلمان‌های فکری و ذهنی خود را جستجو می‌کرد که البته تا حدود زیادی در نیل به این هدف موفق می‌نمود.
با نگاهی به مجموع آثار وی به طور جسته و گریخته می‌توان ناخودآگاه و هدف عمقی وی را مورد واکاوی قرار داد و همانطور که در غارموزه حفر شده با دست‌هایش پرداخت؛ در دالان‌ها و دهلیزهای ذهن هنرمند نیز به قدم زدن پرداخت و در حجمه‌های ذهنی پشت آثار وی مداقه کرد.
به نظر نگارنده، پیام‌های مختلفی از عمق آثار وی برمی‌خیزد که اهم آن چنان که پیش‌تر رفت، عدول از نمادهای قالب و دعوت بشر به بازنگری به عادت‌های زیستی خویشتن و تفکر درباره مسیری دیگر گزیدن برای زندگی است؛ چنان که وی خلوت گزیده‌ای بود در دل طبیعت و کوه که گویی به تماشای دنیای ملال آور پیرامونش حاجت نداشت؛ گویی در همان موزه معبدی را بنا کرده بود تا هم اندیشه هایش را بسازد و هم مخاطب را به زندگی دیگر دلالت کند که شاید قابل ساختن و اجرا است؛ زندگی‌ای که خود نمونه‌ای از آن را ساخته بود و نفس می‌کشید.
پایان او در روز هفتم تیرگان 98 رقم نخورد، لکن اهل هنر را از وجودش محروم ساخت؛ چه هنرمند در مجموعه آثارش زنده است و جمله آثار او بخشی از وجود وی را زنده نگاه داشته است که به قول شیخ اجل سعدی:
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز
مرده آنست که نامش به نکویی نبرند
روانش شاد و یادش ماندگار
والسلام
مجید اسکندری
حدادعادل: هنرهای تجسمی در خدمت انتقال ارزش‌های بیانیه گام دوم قرار گیردماجرای بزرگترین واقف تاریخ معاصر ایران دیدنی شد+ فیلمنقاشی‌های اسماعیل خلج روی دیوار می‌رود
انتهای پیام/
R1527/P/S4,40/CT4 واژه های کاربردی مرتبط هنرهای تجسمی مجسمه سازیمنبع: تسنیم
کلیدواژه: هنرهای تجسمی مجسمه سازی هنرهای تجسمی مجسمه سازی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۷۱۷۹۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فرم و شکل در مجسمه‌های شهری
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، شهرهای امروز سرشار از عناصرهای ناهنجار است و این شهروندان هستند که نیازمند فضاهای مناسب برای آرامش هرچه بیشتر هستند. ورود هنر به ویژه مجسمه های شهری به عرصه فضاهای شهری، یکی از مناسب‌ترین راه حل‌ها، برای زیباسازی محیط و ساختن فضاهایی به منظور تعامل شهروندان در شهرها است.
پیش‌تر در گزارشی با عنوان «عوامل موثر بر کیفیت آثار حجمی در فضاهای شهری» تلاش کردیم به نسبت بین مجسمه و شهر و همچنین موضوعاتی چون کیفیت و کارکرد مجسمه‌های شهری تهران بپردازیم. این گزارش بخش دومی است از نتایج استخراج شده از مقاله «بررسی عوامل موثر در کیفیت مجسمه‌سازی شهری» که توسط محسن موسیوند (دکتری پژوهش هنر) نگارش شده است.
* بررسی آثار حجمی از لحاظ فرم و شکل
این پژوهشگر می‌نویسد امروزه اگرچه دنیا آکنده از دستاوردهای نوین بشر است؛ آوردههایی که با هدف ایجاد رفاه و آسایش بیشتر خلق شدهاست، اما این مصنوعات، انسان امروزی را به نوعی قربانی خودخواهیهای خود کرده است. در جایجای نقاط شهری بار بصری سنگین عناصر مصنوع در فضاها و ازدحام پدیدههای ناموزون و ناهماهنگ، همگی به اغتشاش و آشفتگی فضاها انجامیده است و شهروندان را به بسیاری از مشکلات روحی و به‌ویژه عدم آرامش بصری دچار ساخته است.
موسیوند در این پژوهش به برخی از عوامل و فاکتورهایی که در میزان کیفیت آثار حجمی در فضاهای شهری موثر و با اهمیت است می‌پردازد:
* تاثیر تناسبات در ارتباط مخاطبان با عناصر شهری
به زعم این پژوهشگر آنچه که اندازه ظاهری و شکل و فرم اثر را می‌رساند. از مشخصات بصری فرم، جدای از شکل، می‌توان به اندازه یعنی ابعاد واقعی فرم، طول، عرض و عمق آن اشاره نمود. در حالی که این ابعاد تناسب را معین می‌کنند، مقیاس فرم توسط نسبت اندازه آن به اندازه سایر فرم‌های موجود در محیطش تعیین می‌شود.
مشخصات بصری فرم، جدای از شکل، می‌توان به اندازه یعنی ابعاد واقعی فرم، طول، عرض و عمق آن اشاره نموداو در ادامه می‌نویسد در مبحث مجسمه‌سازی شهری، توجه به ابعاد، شکل و فرم اثر بسیار حائز اهمیت است. زیرا هنرمند نمی‌تواند فقط به بیان شخصی و ویژه خود بیاندیشد، بلکه یک مجسمه شهری قرار است به عنوان عنصری در کلیت یک فضای شهری تعریف شود و لذا با مخاطبان اندک خاص و مخاطبان بی‌شمار عام مواجه است. پس در فرم اثر علاوه بر لحاظ کردن اصول زیبایی‌شناسانه، لازم است که به قابل هضم بودن فرم اثر و ارتباط اکثریت شهروندان با آن، توجه کافی نماید.
* تاثیر رنگ مناسب بر فرم مجسمه شهری با فضای محیطی
موسیوند در این مقاله می‌نویسد در فرآیند مجسمه‌سازی شهری، توجه ویژه به رنگ محیطی فضا و به تبع آن گزینش رنگ اثر بسیار حائز اهمیت است. رنگ؛ مشخص‌ترین صفتی است که یک فرم را از محیطش متمایز می‌نماید. در زندگی اجتماعی، رنگ نقش مهمی دارد و سعی می‌کند که امور جاری و یکنواخت روزانه را بپوشاند.همچنین در بار بصری فرم اثر دارد.
این پژوهش به این مهم اشاره می‌کند که رنگ پیش از بافت، فرم و مواد مصرفی دریافت می‌شود و به همین دلیل اثرش بیشتر است. ولی در این میان آنچه که ضروری است، حرکت منسجم تمامی عناصر یک طرح به سوی هماهنگی با محیط است. رنگ باید جزئی از کل فرض شود؛ کلی که به سوی وحدت و یگانگی رو دارد. همچنین عامل دیگر، در گزینش رنگ، کاربرد اثر است. رنگ نباید برای دوره‌ای کوتاه و تنها به قصد جلب نظر رهگذران به کار رود.
یکی از راه‌های رسیدن به نتیجه مطلوب و تاثیرگزاری هرچه بیشتر در هنر محسمه‌سازی شهری، انتخاب رنگ اثر است و طبیعتا تضاد آن با رنگ محیطاز دیدگاه نویسنده این پژوهش انتخاب رنگ مناسب هم در ارتباط موثر فرم مجسمه شهری با فضای محیطی موثر خواهد بود و هم در پیام احتمالی اثر؛ مثلا اگر برای یک فضای شهری اثری مرتبط با مفهوم تضاد و کنتراست طراحی شود، بی‌شک یکی از راه‌های رسیدن به نتیجه مطلوب، انتخاب رنگ اثر است و طبیعتا تضاد آن با رنگ محیط.
* نسبت نور و مجسمه‌های شهری
در ادامه این پژوهش آمده است که نور طبیعی یا مصنوعی نیز می‌تواند دید احساسی خاصی را ارائه دهد. انعکاس و تغییر نور بر روی سطح صیقلی فرم، مفهوم حرکت را تقویت می‌کند. وقتی نور از میان فرم‌هایی که در فضا ایجاد شده عبور می‌کند، نقش‌ها و تصویر‌هایی پدید می‌آیند که می‌توانند احساس متحیر‌کننده‌ای را به وجود آورند، به همین دلیل در محتوای احساسی فضا، نور نقش اساسی ایفا می‌کند.
در این پژوهش آمده است که در طراحی یک اثر حجمی، همان اندازه که رنگ تاثیرگذار و مهم است، نور نیز به‌ویژه به هنگام شب دارای اهمیت فراوان است. مساله‌ای که اغلب با کم‌توجهی روبروست و بیشتر آثار حجمی در شب، یا به خوبی دیده نمی‌شود و یا به دلیل نورپردازی نامناسب آن‌گونه که باید دیده نمی‌شود و این خود ضعف تخصصی سازندگان اثر را در شیوه نمایش و ارائه اثر می‌رساند. وجود نورپردازی مناسب، می‌تواند یک اثر حجمی را ـ هنگام شب ـ به بهترین حالت و البته با فضای احساسی متفاوتی نسبت به روز، معرفی کند.
نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که با توجه به روند رو به رشد شهرها، و البته افزایش تصاعدی عناصر و آرایه‌های جوامع شهری مدرن و به نوعی آشفتگی‌های بصری که شهروندان را به تقابل می‌خوانند. لزوم پرداختن به نوعی نظم حاکم بر فضاهای شهری و به نوعی جبران تلاطم و پیچیدگی‌های صوری در شهرها امری اجتناب ناپذیراست. مجسمهها نقش بسیاری در غنی ساختن زندگی شهری از طريق بيان هنری دارند.
انتهای پیام/
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت